OSMANLIDA MİMARLIK EFSANESİ OLAN AİLE

           Balyan ailesi altı Osmanlı padişahına dört nesil mimar olarak hizmet vermiştir. Bu aileden dokuz mimar 19.yüzyılda  Istanbul'un çehresini yönlendirmişlerdir.
         Balyanların aktif olduğu dönem,  Avrupa’nın  hızlı gelişmesine  ayak uydurmaya çalışan ve zamanı geçmiş yönetim biçimlerinden vazgeçemeyen Osmanlı dünyasında reformların başladığı bir dönemdi. 
         Balyanlar Osmanlı İmparatorluğu’nun başkentini camiler, kiliseler, saraylar, padişah köşkleri, süslü türbeler, okullar, hastaneler, baraj ve su kanalları, hatta saat kuleleri ve bir darphane ile donattılar.  Görkemli Batı tarzı cephelerle bütünleşmiş Doğu’ya özgü kemerler, Fransız eğitimi almış bu ünlü Osmanlı Ermeni ailesinin esinlendiği, diğer faktörlerin yanı sıra, Beaux-Arts mimari stilinin ruhunu yansıttığı uzmanlar tarafından anlatılır.
           Balyanların İstanbul’daki belki de en ünlü yapılarından biri Dolmabahçe Sarayı’dır. Türkiye’nin en büyük sarayı olan Dolmabahçe, Osmanlı sarayının 19. yüzyılda Batı standartlarını benimsediğini sergilemek için attığı sembolik bir adımdı. Balyanlar bu sarayı on yılda  büyük harcamalar ile   1859’da bitirmişlerdir. 
     Dolmabahçe Saat Kulesi
     Bezm-i Alem Valide Sultan (Dolmabahçe) Camisi
     Beylerbeyi Sarayı 
     Ortaköy Camisi
     Çırağan Sarayı
     Akaretler Sıra Evleri
     Kuleli Askeri Lisesi 
     Selimiye Kışlası 
     Beyazit Yangın  Kulesi bu aileden   Senekerim Balyan Efendi tarafından yapılmıştır. Şekli Türk topunun havaya kalkmış şeklidir Beyazıt Yangın Kulesi’nin gökyüzüne bakan dev bir Osmanlı topundan ilham alarak inşa edildiği ve eskiden topları yukarı çevirmek barış sembolü olduğu için bu kulenin en barışsever kulelerden olduğu söylenir.
     Yaygın görüş bu yönde olmakla beraber  bu ailenin hakkında rivayet edilen  ikinci görüşü bir sonraki yazımızda paylaşacağım. 
       


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BALYAN AİLESİ MIMAR MI? MUTEAHHİT Mİ?      Balyan Ailesi hakında araştırma  yaparken ilginc bir bigiye antoloji.com internet adresinde Bayram Akcan'ın bir röportajını  okuyarak ulaştım . Aynen aktarıyorum....   Yard. Doç. Dr. Selman CAN: BALYANLAR MİMAR DEĞİL, MÜTEAHHİT! ’I stanbul’u bir inci tanesi gibi süsleyen bazı saray, köşk, kışla, cami ve devlet dairelerinin mimarı Balyan ailesi değilmiş. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi öğretim üyesi Yard. Doç. Dr. Selman CAN Balyanlar’ın, bilinenin aksine mimar değil müteahhit olduklarını Osmanlı arşivlerine dayanarak belgeledi. Ufuk Ötesi Gazetesi, yaptığı araştırmaları büyük yankı uyandıran Selman Can ile röportaj yaparak bir ilke daha imza atmanın haklı gururunu siz değerli okuyucularıyla paylaşıyor. Yazarımız Bayram Akcan sordu, Selman Can Türk Sanat Mimarisine ilişkin yanlış bilinenleri bütün çıplaklığıyla gözler önüne serdi… • Kamuoyu sizi Türk Sanat Mimarisi üzerine yaptığınız araştırmalarla tanıyor. Araştırmalar
Devamı
KIRK PARALIK ADAM       Cumhuriyet dönemine kadar  Tramvay haklarını elinde tutan Belçikalı firma ile masaya oturuldu.  Bu masada yapilan tartismalar sonucu yeniden şartlarımızı ortaya koyup kabul ettiriyoruz. Devlet yetkilileri sartlarimizdan birinin de öğrencilerden yarım bilet parası alınacak diyorlardı . Tam bilet 80 para yarim bilet 40 paradır. Şirket bunu kabul ediyor .Ama uygulamaya geçirmeyince olaylar çıkıyor. Büyük olaylar oluyor tramvaylarda.        Istanbuldaki bütün öğrenciler bir protesto organize ediyorlar. Hepsi butun Istanbul'da Tramvaya binecekler ve 40 para verecekler. Ögrenciler Bu olayı  15 kasım 1924'te yapıyorlar. Harbiye'de  sivil polis ve biletçi ile öğrenci kavgaları basliyor . Iki Tıp öğrencisi vuruluyor.         İlk anda, “40 paralık bilet için de bunca şey yapılır mı!” diye düşünülebilir. Ancak olayın gerçek sebebi hiç de düşünülen gibi değildir. Küçük bir tartışmayla başlayıp sonunda kan akmasına varan sürecin merkezinde yer alan olay kapit
Devamı
İKİ ALTIN ÖĞÜT          Soğuk bir kış günü kuşun biri havada avare avare uçuyormuş. Hava çok soğuk olduğundan dayanamamış ve karın üstüne tepetaklak  düşmüş. Kanatları ve vücudu donmak üzere olan kuş ölümü çaresizce beklemeye başlamış.          Tam o esnada oradan geçen bir inek gelip üzerine pisletmiş. Kafasına kadar inek pisliğine bulanmış. Kuş buna çok sinirlenmiş ama kalkıp da ineği dövecek hali yok ya. O anda ilginç bir şey olmuş. Pisliğin sıcaklığıyla vücudu ısınmış ve kanatları çözülmüş.            Bu duruma çok  sevinen  kuş ve pisliğin içinde mutlu mutlu ötmeye başlamış. Bu mutlu ötüşleri duyan bir kedi gelip  pisliği eşeleyip kuşu pislikten dışarı çıkarmış. Kuş kendisini pisliğin içerisinden kurtaran kediye tam teşekkürlerini sunacakken kedi tutmuş ve kuşu yemiş.  Her üstüne pisleyeni düşmanın sanma! Her pislikten seni kurtaranı dostun sanma!
Devamı